18 november 2023 – 14 tot 17 uur – Stadstheater De Bond, Oldenzaal
Tijdens het Oldenzaals Filmfestival worden op de zaterdagmiddag korte filmportretten genaamd Minikronieken vertoond, waarin het levensverhaal van een persoon centraal staat. Deze films worden normaal gesproken door amateurs gemaakt die hiervoor een cursus volgen.
Dit jaar vertonen we films die gemaakt zijn door medewerkers van Minikronieken. Zij laten een bestaand werk zien, of een nieuwe productie die zij normaal gesproken misschien niet als een professionele film zouden publiceren, maar die wel aanslaat binnen de intieme setting van een Minikronieken-vertoning.
Na elke vertoning zal Masja de Roy, oprichter van Minikronieken, in gesprek gaan met de makers.
De films worden vertoond in 3 blokken, tussendoor is er pauze met optreden van jongerenrockband ‘de Drumsticks’.
U bent welkom om één of meerdere filmblokken bij te wonen.
De ticketprijs is 7 euro voor de hele middag, ongeacht het aantal filmblokken.
Adres:
Stadstheater De Bond
Molenstraat 25, 7573 BJ Oldenzaal
In de omgeving is voldoende parkeergelegenheid.
Hieronder vindt u een beschrijving van alle films die op 18 november 2023 vertoond worden.
Ruud vliegt moeiteloos door zijn leven zonder enig houvast. Zonder een reserveparachute zoals geloof, carrièredoelen, bezit en status. ‘Leven is zinloos’, volgens Ruud. Maar ondanks de afwezigheid van een groot levensdoel geniet hij ervan met volle teugen. De schijnbare tegenstrijdigheid tussen geen zin in het leven zien en het maken van bewuste levenskeuzes wordt in dit portret onder de loep genomen. Is het genieten van het leven nog mogelijk in een schaduw van ziekte of dood?
Herman van Prooijen is de opa van filmmaker Barbara de Baare. Nu hij de 100 jaar heeft bereikt, verlangt hij ernaar het leven achter zich te laten en naar zijn overleden vrouw en dochter te gaan. ‘Ik hoorde dat je het leven niet meer zo leuk vindt…’ Met deze zin opent de filmmaker het gesprek. Een intiem portret van het laatste moment tussen een opa en zijn kleindochter op de gele bank.
Ruth-Rachel is beeldend kunstenaar en oprichter van de ‘Raining Colors Foundation’ in Suriname. Ruth groeide op bij haar artistieke moeder, die haar leerde om zich creatief te uiten. Als puber worstelde Ruth met het gemis van een vader en dit zorgde voor boosheid en depressie. Met behulp van zelfexpressie via tekenen en schilderen slaagde ze erin om haar denkwijze te veranderen en verantwoordelijkheid te nemen voor haar eigen levensgeluk. Vanuit de stichting ‘Raining Colors Foundation’ zet ze haar passie voor kunst in om het mentale welzijn van kinderen in tehuizen te stimuleren. Een portret over ‘in gesprek raken met jezelf’ en verbondenheid met je wortels.
De 93-jarige Berth maakt met vooruitziende blik een welbewuste eigen keuze. Ze verhuist naar een plek waar zij haar resterende levensjaren zo zelfstandig en gelukkig mogelijk door kan brengen. Lukt het haar ondanks fysieke beperkingen, maar vol vertrouwen en levenszin, een zinvolle invulling te geven aan de nog voor haar liggende toekomst?
Shaya is zang- en muziekdocente en leidt een tevreden leven met met haar man en kinderen. Toch merkt ze dat haar adoptie een bepaalde uitwerking heeft op haar. Ze worstelt met de vraag: Ben ik nou Bengaals of Nederlands? Toen ze een reis naar haar roots in Bangladesh maakte, voelde ze niet de connectie met het land waarop ze gehoopt had. Wanneer Shaya de mogelijkheid krijgt om een DNA-test te doen, wordt ze aan het denken gezet. Er ligt daar toch een groter stukje van haar dan ze in eerste instantie dacht.
Boer Hendrik Jan Wassink, geboren in 1925 en nooit getrouwd, lijkt het eeuwige leven te hebben.
In de uiterwaarden van de IJssel speelt zijn leven zich af, alleen overgebleven samen met zijn laatste trekpaard Helena. Ook al lijkt de tijd stil te hebben gestaan op de boerderij, de boer staat op zijn manier middenin het leven. Hij wacht geduldig af wanneer het tijd is om afscheid te nemen en de hoge hoed van de koetsier voor zijn raam verschijnt.
Speciaal voor deze gelegenheid tonen we een filmportret gemaakt door onze filmcoach Caroline Keman.
‘Dichterbij’ is haar debuutfilm, die in 2020 is uitgezonden door de EO.
De film mag exclusief voor Minikronieken vertoond worden.
Een poëtische documentaire over het leven van De Dakloze Dichter, Hilmano van Velzen. De 53-jarige Van Velzen leefde ruim 36 jaar op straat en verdient al jaren zijn geld met het voordragen van zelfgeschreven gedichten. Hij wil graag beroemd worden, maar zijn verslaving en karakter staan hem daarbij in de weg. We zien Hilmano tijdens zijn zoektocht naar erkenning en zijn constante worsteling met drugs en zichzelf. Kunnen zijn gedichten hem de erkenning geven waar hij, na 37 jaar leven op straat, zo naar hunkert?